Gisteravond laat vernam ik dat Gerrit Krol niet meer onder ons is. Ik kende hem enkel en alleen door zijn geschriften. Tijdens een studentenfeest heb ik zijn dochter wel eens een consumptie zien nuttigen, dichter ben ik nooit gekomen.
Hij maakte de indruk van een archetypische Groninger. Zijn observaties werden vaak a-typisch gevonden, maar waren veelal nuchtere en heldere Groningse analyses, sober en met brille geformuleerd. Staand met beide benen in de klei kon het beeld van een snelweg met enkel een rood licht hem ontroeren, om over het beeld van een gasvlam in het land maar te zwijgen.
De stad Groningen was een geliefd onderwerp. Het door de oorlog gehavende centrum van de stad bood volgens een jonge Gerrit de mogelijkheid de stad nu eindelijk naar Italiaans model te herbouwen. Niets moest gebeuren, ruimte was zijn devies.
Uit zijn boeken maak ik op dat deze gedachte al fietsend van de Korreweg naar het centrum bij hem opkwam.
Ooit kwam hij na een lange fietstocht terug in zijn stad waar hij het ronde bord '50 km' passeerde met daarboven de naam Groningen. Hij was zo vertrouwd met deze naam dat daar volgens hem net zo goed Gerrit Krol had kunnen staan.
Gerrit leek mij niet een man met een zwaar gelovige en religieuze achtergrond. Als wiskundige had hij tenslotte verstand van abstracte zaken.
Hij schreef 'God is overal', maar wel met de kanttekening dat 'God' ook 'zeldzaam' is.
Uit onverwacht nuchtere hoek.
Meneer Krol. Dank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten