Hij grapte onlangs tegen onze correspondent Arie Weits dat hij niet hoopte herinnerd te worden als de man die een niet meer bestaande club naar de eredivisie schoot. Dat is, helaas, wel het geval. SC Veendam is failliet en de herinnering aan Boy Nijgh begint vandaag ook, want de oud-profvoetballer uit Stadskanaal is afgelopen nacht overleden.
Hoewel het goed met hem leek te gaan, zo las ik onder meer op Tweenul, kampte hij al lange tijd met hartklachten. Zijn afnemende gezondheid was ook de reden dat hij, met trainer Jans Deenen, besloot om het na dit seizoen voor gezien te houden bij de A-selectie van zijn andere liefde, SC Stadskanaal.
Boy Nijgh (1955-2013) is voor mij de man van die ene foto in de Kanaalstreek. Die waarop hij is te zien met een pleister boven zijn oog. Het is te lang geleden om me de aard van de verwonding te herinneren, maar het beeld staat in mijn geheugen gegrift. Een stoere plaat, van een goede voetballer die ergens in de strijd gewond is geraakt.
Ik voetbalde bij S.E.T.A. en zoals zowat elke andere speler van elke andere club uit de Kanaalstreek hadden we weinig op met SC Stadskanaal. Dan druk ik me voorzichtig uit. Het was meer een hekel uit gewoonte, dan dat er echte diepgewortelde gevoelens achter zaten. Zo ging dat, in die tijd. Wij hadden niks met die andere clubs en die andere clubs, daar durf ik wat om te wedden, hadden niks met ons. Nieuw-Buinen, Stadskanaal en Musselkanaal; water en vuur konden beter met elkaar overweg.
Er was een tijd dat alledrie de clubs hoog in de amateurvoetballerij zaten en in die dagen beleefde Boy Nijgh bij SC Stadskanaal zijn finest hour, door met de blauw-witten, na een tweetal beslissingswedstrijden (1-1 en 1-0) naar de eerste klasse te promoveren. Daar was ik bij, dat zag ik met eigen ogen en ook dat vergeet ik nooit.
Ondanks de aversie tegen SC Stadskanaal sprak Boy Nijgh tot de verbeelding. Hij was iemand naar wie je opkeek. Omdat hij een van de weinigen uit de Kanaalstreek was die het betaald voetbal haalde en er historie schreef, iets wat we allemaal wel zouden willen. Die ene foto paste daar precies bij en verbeeldde dat waarover Bonnie Tyler zong in ‘I need a hero’: ‘He's gotta be strong/And he's gotta be fast/And he's gotta be fresh from the fight’.
Met die pleister kwam hij net van ‘het gevecht’ en dat sprak tot de verbeelding van de jongen die ik toen was; met weinig talent, maar met veel talent tot dromen.
Met die ene goal, waarmee hij SC Veendam naar de eredivisie schoot, maakte Boy Nijgh zich in de vaderlandse en vooral noordelijke voetbalwereld onsterfelijk. Of SC Veendam nu bestaat of niet. Zo zal hij de geschiedenis in gaan. Bij de naam Boy Nijgh denk ik vooral aan die ene foto.
Herman Sandman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten